Ouderen veranderen

“Alles is aan verandering onderhevig. De toekomstige oudere zal niet meer dezelfde denkwijze hebben als de huidige oudere”. Dit was de rode lijn van de afscheidsrede i.v.m.  het emeritaat van professor Guus van Monfort van de Universiteit Twente.

Ik heb Guus van Montfort een aantal keren mogen ontmoeten. Zijn heldere kijk op de ouderenzorg vond ik altijd weer inspirerend. Hij vindt bijvoorbeeld dat Nederland nog lang niet klaar is voor de “nieuwe oudere”. Neem bijvoorbeeld een echtpaar dat een kind verwacht. Negen maanden lang zijn zij met de voorbereidingen bezig. Ze kunnen naar bv een winkel als Prenatal. Daar kunnen ze alles kopen. Voor hun kind als het in bad moet, als hun kind mee moet op de fiets, als hun kind mee moet op vakantie, in het vliegtuig, noem maar op. Maar stel, dat iemand beseft dat hij op leeftijd komt, en zich wil voorbereiden. En dan? Kan hij of zij dan naar een winkel waar ook alles te koop is voor het ouder worden? Of moet hij of zij de hele regio langs om te shoppen?

Een ander voorbeeld is het “nieuwe denken op het gebied van wonen”.  De huidige generatie die ouder wordt, gaat serieus nadenken over hoe hij of zij wil gaan wonen. Men laat dat niet over aan de omstandigheden, maar men wil zelf sturing geven aan dit fenomeen. Ze gaan nadenken over de mogelijkheid dat ze minder valide worden en of hulp nodig hebben. Wil ik dan opgenomen worden? Of hou ik zelf de regie in handen? Blijf ik dan in mijn huidige woning of wil ik naar een appartement? Of ga ik daar wonen waar ik samen met anderen zelf zorg kan inkopen?

Daar komt bij dat de toekomstige ouderen in verhouding een grotere groep gaan vormen t.o.v. de huidige werkende generatie. Er zijn nu al prognoses voor het werken in de zorg voor over een groot aantal jaren. Mogelijk handen tekort. Maar als wij dat nu al weten, kunnen we er nu ons ook al op voorbereiden. Technische ondersteuning is dan een alternatief voor een paar handen.  Denk dan met name aan de lichte vormen van zorg. Als deze zorg overgenomen kan worden door domotica, dan blijven de verpleegkundigen tijd overhouden voor de zwaardere zorg. Maar een aandachtspunt is hierbij wel, hoe sociaal blijft de zorg. Blijft er genoeg aandacht over voor de client/burger?

Zomaar wat gedachten die bij mij opkwamen, toen ik nog eens terug dacht aan de middag in de Universiteit Twente. Tijdens de afscheidspeech van Guus van Montfort. Hij heeft mij inderdaad aan het denken gezet.

Ben Beens